İki insan , iki yazı, iki dost, iki yabancı bir araya geldiğinde dünyalar buluşur.
İki kafa toslaştığında dünyalar birbiriyle toslaşır.
İki yalnızlığın arasında ne çok dil, ne çok alem, ne çok göz vardır.
İki sadece kendisi olan ne kadar çok kendisi olmayan şeyle kendisi oluştur. Arada soludukları hava, arkalarında içinde yetiştikleri dünya.
Dünyaların dünyası. Dünyaların dünyasının dünyası. Geniştikçe genişleyen, sadeleştikçe sadeleşen.
Buluşanlar, buluşmuşlukların arasında, gören ve bakmayanların arasında, aldırış ve lakaytlıkların arasında saatlerini birbirine ayarlamakta.
Her buluşma dünyayı biraz ihmal de olsa, dünyayla asıl buluşma.
Her uzaklaşma artık, bir dünya kaynaşmasıyla yoluna devam etme.
