İnsanın haketmediğini hakettiğini düşünüşe itirazı, bir geleceğe, bir rüyâya yönelişindendir.
Sevgiliye ancak cömertliği, lütfu yakıştırışındandır.
Haketmediğini hakettiğini düşünen insan ise zamanın çocuğudur. An'dan kaçmaz. An'a esir de olmaz. Haketmediğinde bir hikmet bulur. Haketmediğinden öğrenir. Hakedilmemişi dağıtmaz.
Hakedilmemişi hakedilmiş bir hayata tabi kılar, dost kılar.
Haykırıştan sonrasına da bak. Canı yanan derdini unutup, seni dinlemekte. Sana gülümsemekte.
O beni eğlendirmese, bana hoş vakit sunmasa da olur. Derdimi omuzlamakta.
Dert Omuzlayan bizi rüzgara hafif bıraksa, olgunluğun meyvesinden aslan payını alsa da bir adımın bile ne kadar ağır olabileceği, ne kadar zor atılabileceği unutulur şey değil.
Hakedilmişi, hakedilmemişi göğüsleyemeyen feryad etse ne çıkar, etmese ne?
