Hisarlı Ahmet, Yağmur Yağar

Yitirdiklerimiz için ağlamayacaktık. İnsanlık devam edecekti. Ama etmiyor.

Neden bu talancı güruh, çok bilmişler, mezar yağmacıları sizlerin devamı, eleştiricisi, mirasyedisi.

Neden en namuslularımız, en aydınlarımız, en yiğitlerimiz kayıp?

Sizlersiz hayat dayanılacak gibi değil!

Sizler bu halkın, bu toprakların arif tavrının temsilcileri idiniz.

Toprak, hava, rüzgar, su, kan ve ter kokmuyor bu insanlar, bu ezber, bu çok bilmişlik, bu ot bitirmezlik.

Hava kurşun gibi ağır. Hava kısır. İnsanlar birbirlerinin gözlerinin içine bakamıyorlar artık. İnsanların gözü birbirlerinin elindeki acıda, emekte, çilede.

Sizlersiz ne meyhane hoş bir yer, ne dost meclisi şen, ne saki havada, ne de sokaklar koşuşturmada.

Ya sizler geri gelin, ya da beni alıp götürün, dünyada hasrete değer bir şey kalmadı gibi.

Umut yoksa insan da yok!